Het zijspanjongetje wist niet waar we heen moesten maar even later was hij terug: hij had het even gevraagd en hij kon ons brengen voor 400 peso. Wij hebben toen afgedongen naar 250 peso en dachten toen dat we nogsteeds duur uit waren maar achteraf schaam ik me een beetje. Als die arme jongen had gewegen wat voor modderglijbaan hij ons omhoog had moeten glibberen dan had hij het misschien wel niet gedaan.
Aan de andere kant leek hij er de grootste lol in te hebben. Waarschijnlijk was het hier en daar ook best gevaarlijk, de fratsen die we van hem vroegen, maar gevaarlijk heeft in de Filipijnen een heel andere betekenis dan in Nederland. Wij hadden de weg gewoon afgesloten.
Maar het resort waar we aankwamen was het waard. Het uitzicht was fantastisch. De mensen superlief. De engelse eigenaar ook. We hebben een hele mooie wandeling over de rijstterrassen gemaakt. Als Nederlander die geen berg gewend is weet je niet wat je ziet, zo indrukwekkend. En daarna de hel er uitgeweekt in een heetwaterbron. We hebben maar een nacht geslapen in de mooie traditionele houten huisjes op palen met rieten daken. Achteraf hadden we langer moeten blijven maar dat weet je nooit van te voren. Nu hadden we verder alleen maar tijd om de houtsnijkunsten van de lokale ex-koppensnellers en tovenaars te bewonderen voor we de nachtbus terug richting Manila pakten. Deze nachtbus was een -deluxe- wat betekende dat er een WC in zat en dat de airco iets minder koud stond.
Manila is geen plaats om lang te blijven dus na een paar uur zaten we alweer in de bus naar Pagsanjan. Daar zijn de Pagsanjan watervallen in de buurt. Of de Cavinti watervallen. Er woedt al jaren een strijd tussen die dorpen over hoe de waterval zou moeten heten. De meeste toeristen komen via Pagsanjan, maar Cavinti ligt veel dichter bij. En vanaf daar kun je via een spannende hike de onderste waterval bereiken. Dat leek ons leuker dan een (duur) bootje vanuit Pagsanjan. Dus dat hebben we gedaan, inclusief vlot onder de waterval door. Kleddernat. Maar in die hitte daar ben je zo weer droog. De meisjes van de Filipijnse school voor toerisme die dit voor hun school moesten doen hadden maar mazzel. Al gilden ze wel een beetje veel.
Wij blanke toeristen zijn superinteressant en populair. Als we hadden gewild waren we nu heel wat facebookvrienden rijker. Ze zijn jaloers op mijn ogen, mijn blanke velletje en mijn pointy nose. Ze hebben zelf een disapointy nose, vonden de meiden en gay van de school van toerisme. Je vind mooi wat je niet hebt. Denk ik maar.
Ik sla om het verhaal over de filipijnen niet te lang te maken onze reis van Pagsanjan naar Manilla even over. Inclusief de nacht die we daar in een love-hotel hebben doorgebracht. Dat heb ik allemaal nog niet helemaal verwerkt geloof ik. Gelukkig moesten we daar al vroeg weg richting vliegveld en in Osaka is alles anders.
Vooral de temperatuur.
Dus we gaan zo eerst even warme truien kopen.
[meta_gallery_slider]
ik vind het uitzicht hier heel mooi
maar het uitzicht dat jullie hebben
liegt er ook niet om!
Prachtig prachtig!
dank je wel lieve twee
O jongens wat een genot dit alles. Heb net uitgebreid jullie laatste 6 verhalen bijgelezen. Sinds er geen aankondiging meer op het gezichtenboek staat, vergeet ik het steeds!
Dank voor de fotobeelden, de verbeelding die de teksten oproept, de nieuwe woorden (zijspanmannetjes): ik geniet en het lijkt alsof ik zelf weer even backpack.
Geniet daar, ik gun het jullie!
ehhh gaat het?! Altijd een beetje onrustig bij lange stiltes….
Klapzoenen over kilometers aarde 😀
We zijn er nog hoor! Er is hier in Japan overal wifi maar een computer met internet waar je even lekker kan zitten hebben we niet gevonden. Al hebben we er ook niet fanatiek naar gezocht.
Ik kondig alvast veel foto’s van tempels aan. We gaan vandaag naar het toekomst museum van Tokyo voor het contrast in dit knotsgekke land.